Με καρφίτσα δένονται πολλά έντυπα, συνήθως μεγάλου τιράζ (τετράδια, περιοδικά, εφημερίδες, κ.λπ.). Ανάλογα με το «βάρος» του χαρτιού που χρησιμοποιείται υπάρχει όριο στον αριθμό των σελίδων που μπορούν να δεθούν με αυτόν τον τρόπο (για ελαφριά χαρτιά περίπου 90).

Για να «ραφτούν» τα έντυπα με καρφίτσα, τα τυπογραφικά φύλλα διπλώνονται (16σέλιδα ή 8σέλιδα ή 4σέλιδα), συνθέτονται το ένα μέσα στο άλλο και περνούν από ειδική μηχανή που καρφιτσώνει στη μέση του ανοιχτού εντύπου και αφήνει τελικά ορατές τις καρφίτσες στην ακμή του διπλωμένου εξωφύλλου (γι’ αυτό υπάρχει και έγχρωμο σύρμα). Συνήθως οι καρφίτσες στη ράχη (ακμή) των εντύπων είναι δύο. Σε κάποιες περιπτώσεις πολύ μικρών εντύπων μία είναι αρκετή.

Εκτός από την κλασσική καρφίτσα υπάρχει και η καρφίτσα Ω. Αυτή έχει πάρει το όνομά της από το σχήμα της. Οι καρφίτσες αυτές εξέχουν από τη ράχη σχηματίζοντας κρίκους που καθώς είναι τοποθετημένοι σε standard απόσταση χρησιμεύουν για την αρχειοθέτηση του εντύπου σε ντοσιέ, όπως αν θα ήταν τρυπημένα φύλλα με κλασσικό διακορευτή.

Παρακάτω κάποια δείγματα από σχετικές εργασίες.

Δείτε όλα τα σχετικά Δείγματα Βιβλιοδεσίας: Καρφίτσα